Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Duo Reges: constructio interrete. Nunc vides, quid faciat. Sed haec nihil sane ad rem; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Haec ego non possum dicere non esse hominis quamvis et belli
et humani, sapientis vero nullo modo, physici praesertim,
quem se ille esse vult, putare ullum esse cuiusquam diem
natalem.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Sed nimis multa.
Audeo dicere, inquit.
Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
An potest cupiditas finiri?

Atqui si, ut convenire debet inter nos, est quaedam appetitio naturalis ea, quae secundum naturam sunt, appetens, eorum omnium est aliquae summa facienda.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
De illis, cum volemus.
Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu.

Bork: Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Bork: Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Nulla erit controversia.: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Itaque ab his ordiamur.: Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Tanta vis admonitionis inest in locis;

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Comprehensum, quod cognitum non habet? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Venit ad extremum; Quaerimus enim finem bonorum. Quod quidem iam fit etiam in Academia.