Non semper, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Duo Reges: constructio interrete. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Quid, de quo nulla dissensio est?
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?

Iure igitur gravissimi philosophi initium summi boni a
natura petiverunt et illum appetitum rerum ad naturam
accommodatarum ingeneratum putaverunt omnibus, quia
continentur ea commendatione naturae, qua se ipsi diligunt.

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus
comparandarum voluptatum diceretur.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Nihil ad rem! Ne sit sane;
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Utilitatis causa amicitia est quaesita.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Quod quam magnum sit fictae veterum fabulae declarant, in quibus tam multis tamque variis ab ultima antiquitate repetitis tria vix amicorum paria reperiuntur, ut ad Orestem pervenias profectus a Theseo.

Bork: Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Tubulo putas dicere?: Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Sint ista Graecorum;: Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Bork: An hoc usque quaque, aliter in vita?