Non est igitur summum malum dolor.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Verum audiamus. Falli igitur possumus. Duo Reges: constructio interrete.

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur,
cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id
malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se
acupenserem maenae non anteponere.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Falli igitur possumus. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Quo tandem modo?
Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quid enim? Beatus sibi videtur esse moriens. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Dicimus aliquem hilare vivere; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Magna laus.: Et quidem, inquit, vehementer errat;
Bork: Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Hic ambiguo ludimur.: Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Haec dicuntur inconstantissime.: Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.