Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Duo Reges: constructio interrete. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Ego vero isti, inquam, permitto.

• Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
• Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
• Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
• Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Hanc initio institutionem confusam habet et incertam, ut
tantum modo se tueatur, qualecumque sit, sed nec quid sit
nec quid possit nec quid ipsius natura sit intellegit.

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum
ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Itaque his sapiens semper vacabit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Et nemo nimium beatus est; Nunc vides, quid faciat. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Tu quidem reddes; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Scisse enim te quis coarguere possit? Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

1. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;
2. Bork
3. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
4. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Scaevolam M.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Bork

Sed ego in hoc resisto;

Sullae consulatum?

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Bork

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Itaque fecimus.

Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

Est, ut dicis, inquam.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.