Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Duo Reges: constructio interrete. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Nunc idem, nisi molestum est, quoniam tibi non omnino
displicet definire et id facis, cum vis, velim definias quid
sit voluptas, de quo omnis haec quaestio est.

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis
re, non teste moveamur.

[redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Si longus, levis dictata sunt.
At coluit ipse amicitias.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Sed ad illum redeo.: Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
Nihil sane.: Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Bork: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Bork: Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.