Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Duo Reges: constructio interrete. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Et tamen quid attinet luxuriosis ullam exceptionem dari aut
fingere aliquos, qui, cum luxuriose viverent, a summo
philosopho non reprehenderentur eo nomine dumtaxat, cetera
caverent?

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis
rebus humanis;

Bork: Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Bork: Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Bork: At iam decimum annum in spelunca iacet.
Qui convenit?: Illi enim inter se dissentiunt.

Illi autem, quibus summum bonum sine virtute est, non dabunt fortasse vitam beatam habere, in quo iure possit gloriari, etsi illi quidem etiam voluptates faciunt interdum gloriosas.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.
Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus.