Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Disserendi artem nullam habuit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Virtutis enim beataeque vitae, quae duo maxime expetenda sunt, serius lumen apparet, multo etiam serius, ut plane qualia sint intellegantur.
- Et quidem, inquit, vehementer errat;
- Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
- Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
- Bork
- Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
- Non semper, inquam;
- Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur.
- Idem adhuc;
- Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
- Bork
- Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
- Frater et T.
- Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
- Sed haec omittamus;
- Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
- Haeret in salebra.
- Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Non potes, nisi retexueris illa. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Pauca mutat vel plura sane; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.