Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summus dolor plures dies manere non potest? Quare conare, quaeso. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Hoc vero non videre, maximo argumento esse voluptatem illam,
qua sublata neget se intellegere omnino quid sit bonum-eam
autem ita persequitur: quae palato percipiatur, quae
auribus;

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva
sint, nos quoque concedimus;

• Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
• Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
• Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
• Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
• Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
• Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Cur iustitia laudatur?

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Hic ambiguo ludimur.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Ita prorsus, inquam;

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Bork

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Stoicos roga. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Duo Reges: constructio interrete. Non est igitur voluptas bonum. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.

1. At iam decimum annum in spelunca iacet.
2. Ergo in eadem voluptate eum, qui alteri misceat mulsum ipse non sitiens, et eum, qui illud sitiens bibat?
3. In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur.
4. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.