Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Cur iustitia laudatur? Duo Reges: constructio interrete. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? De illis, cum volemus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Itaque non ob ea solum incommoda, quae eveniunt inprobis, fugiendam inprobitatem putamus, sed multo etiam magis, quod, cuius in animo versatur, numquam sinit eum respirare, numquam adquiescere.

• Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
• Ut id aliis narrare gestiant?

Pompeius in foedere Numantino infitiando fuit, nec vero
omnia timente, sed primum qui animi conscientiam non curet,
quam scilicet comprimere nihil est negotii.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

1. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
2. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
3. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
4. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Scrupulum, inquam, abeunti; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Tenent mordicus. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?

Quibusnam praeteritis?

Nos vero, inquit ille;

Deinde dolorem quem maximum?

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Optime, inquam.

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Si quae forte-possumus.

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Sed fortuna fortis;

Cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque modico.

Easdemne res?

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.