Oratio me istius philosophi non offendit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Facillimum id quidem est, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute.

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Nihil enim hoc differt.

Itaque fecimus.: At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Non semper, inquam;: Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Bork: Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Praeclare hoc quidem.: Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Proclivi currit oratio.: Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Cur iustitia laudatur?: Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quibusnam praeteritis? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quod vestri non item. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Rem videlicet difficilem et obscuram! individua cum dicitis et intermundia, quae nec sunt ulla nec possunt esse, intellegimus, voluptas, quae passeribus omnibus nota est, a nobis intellegi non potest?

Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse
fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates
fugiat, sed quia maiores consequatur.

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae
sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.