Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Primum quid tu dicis breve? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Duo Reges: constructio interrete.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Bork De hominibus dici non necesse est. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Nescio quo modo praetervolavit oratio. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Bork: Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.
Bork: Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Paria sunt igitur.: Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Bork: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Recte dicis;: Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.
Proclivi currit oratio.: Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Rationis enim perfectio est virtus;

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata.

Nam de isto magna dissensio est.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? An hoc usque quaque, aliter in vita?

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus
in praecordiis piscis inventus est?

Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam
gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam
putem.

Hoc non est positum in nostra actione.
Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.
Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.