Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Duo Reges: constructio interrete. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Praeclare hoc quidem. Hic ambiguo ludimur. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ego vero isti, inquam, permitto.

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur,
cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id
malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Habes undique expletam et perfectam, Torquate, formam
honestatis, quae tota quattuor his virtutibus, quae a te
quoque commemoratae sunt, continetur.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Hoc tu nunc in illo probas.
Rationis enim perfectio est virtus;

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. De quibus cupio scire quid sentias. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

At vero illa perfecta atque plena eorum, qui cum de hominis summo bono quaererent, nullam in eo neque animi neque corporis partem vacuam tutela reliquerunt.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro, domi;
In schola desinis.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Si id dicis, vicimus.: Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.
Si quae forte-possumus.: Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Bork: Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.